Kl. 8 A

w dniu
Temat: Drapieżnictwo. Roślinożerność

Nauczę się:
 rozpoznawać i omawiać przystosowania zwierząt do zdobywania pokarmu; wyjaśniać, od czego zależy liczba drapieżników i ich ofiar w ekosystemie; wskazywać cechy będące przystosowaniami do obrony przed drapieżnikami; wyjaśniać zależność pomiędzy rodzajem pokarmu (roślinnym, zwierzęcym) a budową układu pokarmowego; podawać przykłady i rozpoznawać cechy roślin będące przystosowaniami do obrony przed roślinożercami.
Drapieżnictwo jest zjawiskiem dodatnio – ujemnym, polegającym na wykorzystaniu jako pokarmu ciała innego zwierzęcia,
w odróżnieniu od pasożytnictwa prowadzący do śmierci ofiary. Jest jedną z form odżywiania antagonistycznego, korzystną
dla drapieżnika, a niekorzystną dla ofiary; może mieć charakter międzygatunkowy lub wewnątrzgatunkowy (kanibalizm). Istnieją różne sposoby polowania: stadne lub w pojedynkę.

Każdy drapieżnik ma odpowiednie przystosowania, które pozwalają mu na wykrycie ofiary, schwytanie jej: węch, echolokacja, wzrok lub części ciała pozwalające schwytać ofiarę. Wybiera on na swoją ofiarę osobniki, stare i słabe.

Drapieżnik aby złapać ofiarę może:
- ścigać (likaon, gepard),
- zbudować sieć (wiele pająków),
- zastawić pułapkę (mrówkolew),
- wystrzelić język (żaby, kameleony),
- polować z zasadzki (zeskok z gałęzi - jaguar),
- wystrzelić harpunnik z parzydełek (parzydełkowce)
- zwabić ofiarę wabikiem udając potencjalną ofiarę lub świecącym wyrostkiem (żabnica).
- niektóre zwierzęta mogą też połykać swe ofiary w całości, rozdrabniają lub też pobierają pokarm w postaci płynnej.
- drapieżca może obezwładnić swoją ofiarę obezwładniając ją, gryząc ją (powodują wykrwawienie) lub dusząc lub użyć jadu.
- zwierzęta polujące stadnie mogą stosować podziały ról (wilki).


Ofiary mogą się bronić przed atakiem:
- ucieczką w momencie ataku (mysz, zając, antylopa),
- unikaniem miejsca i czasu, w którym drapieżniki są bardziej aktywne (dobowe migracje niektórych organizmów),
- wytwarzaniem różnego rodzaju pancerzy (małże, ślimaki, skorupiaki, żółwie)
- chowaniem się w kryjówkach,
- wytwarzaniem wyrostków (rogi, poroże, kolce itp.),
- utrudnianiem manipulacji lub połknięcia przez drapieżnika (jeż i rozwielitka),
- maskowaniem się (kameleon, patyczak, liściec),
- odstraszeniem drapieżnika substancjami chemicznymi (skunks i tchórz), żądłem (pszczoła, osa), lub samą informacją o zawieraniu toksycznej substancji zawartej w krzykliwej barwie ciała (salamandra plamista).
Przystosowania do roślinożerności:
- dłuższe jelita ze względu na dłuższy czas trawienia
- żołądek składający się z czterech komór
- w pierwszej komorze znajdują się pierwotniaki odpowiedzialne za trawienie celulozy
- szerokie zęby, które umożliwiają rozcieranie pokarmu
- dobrze rozwinięty węch pomaga odróżnić rośliny jadalne od trujących
- aparat gębowy ssący u motyli do wysysania nektaru
- krótkie szerokie dzioby ptaków ziarnojadów
- siekacze gryzoni, które rosną całe życie 
 
Notatką jest tekst w kolorze niebieskim


Proszę o przesłanie do godz. 18.00 zdjęć wypełnionych ćwiczeń z lekcji o populacji następujące  osoby:
Oliwia B; Daniel K;  Fabian M; Wiktor M; Samanta N; Oliwier Sz.
Proszę o kontakt w dniu dzisiejszym uczniów, którzy mają coś do poprawy- chociażby ostatni sprawdzian

Komentuj- potwierdź obecność

Źródła on-line

Komentarze

Prześlij komentarz