Kl. 7 C

Temat: Choroby i higiena układu wydalniczego

       Bakteryjne zakażenia układu moczowego (zapalenie nerek, pęcherza, cewki moczowej) mogą być skutkiem przewlekłych, niedoleczonych infekcji gardła, zatok, migdałów i zębów. 
      Zakażeniom cewki i pęcherza moczowego wywołanym bakteriami kałowymi sprzyjają złe nawyki higieniczne. Częściej dotyczą one kobiet niż mężczyzn, ponieważ ich cewka moczowa jest krótsza i położona blisko odbytu.
     Z kolei na kamicę nerkową częściej zapadają mężczyźni.  
     W nerkach tworzą się różnej wielkości kamienie moczowe, nierozpuszczalne osady soli, blokujące drogi moczowe, które przesuwając się w kierunku pęcherza moczowego wywołują silny ból. Leczenie polega na ich usunięciu. Kamienie mogą zostać na przykład rozkruszone za pomocą ultradźwięków i wraz z moczem wydalone na zewnątrz. 

  W przypadku trwałego uszkodzenia nerek dochodzi do nagromadzenia we krwi mocznika, nadmiaru wody i soli mineralnych oraz szkodliwych produktów przemiany materii, co prowadzi do zatrucia organizmu. 

       Konieczne jest wówczas oczyszczenie organizmu za pomocą zabiegu zwanego dializą. Polega on na przepuszczaniu krwi pacjenta przez dializator (sztuczną nerkę), który zastępuje nefron. Zabieg trwa od 4 do 8 godzin i musi być powtarzany 2‑3 razy w tygodniu.

Schemat procesu dializy

Aby zapobiec zakażeniom bakteryjnym układu moczowego, należy:

• dbać o codzienną higienę i często zmieniać bieliznę; ogranicza to ryzyko wniknięcia bakterii do dróg moczowych;
• nosić luźną, oddychającą bieliznę, co zapobiega otarciom naskórka i zmniejsza ryzyko infekcji;
• chronić organizm, szczególnie nerki, przed wychłodzeniem, co zapobiega obniżeniu odporności;
• w razie infekcji gardła, zatok, migdałków doprowadzić do wyleczenia choroby i zlikwidowania źródła bakterii;
• dbać o regularne opróżnianie pęcherza; zapobiega to gromadzeniu się i rozwojowi bakterii w pęcherzu moczowym.
  Źródło epodręczniki